Het Veiligheidscafé - ZorgVeiligverhalen.nl

Veiligheid in de zorg vindt iedereen belangrijk, maar hoe geef je het thema de passende, laagdrempelige aandacht die het verdient? Los van de dagelijkse organisatorische werkelijkheid? In het Veiligheidscafé!

Auteur: Matthijs Buikema en Stef Verhoeven

In het Veiligheidscafé ga je, gedurende een afwisselend programma, met je collega’s in gesprek. In een informele setting zoeken we naar de verhalen die er op de werkvloer leven. Wat weten we eigenlijk van elkaar? Waar zitten de dilemma’s van je werk? Wat zijn je ambities om het werk leuker, beter en veiliger te maken?

We kunnen vooraf verhalen ophalen in de vorm van video-interviews met medewerkers en patiënten/cliënten. Soms nodigen we bijzondere gastsprekers uit.

Wij maken het Veiligheidscafé op maat van uw instelling. De kern ervan blijft steeds overeind: de verhalen van en over patiënten en collega’s zijn de bron van nieuwe kennis, inspiratie en gedrag.

Bekijk hier het Veiligheidscafé bij GGZ Oost Brabant, 19 november 2014.

One thought on “Het Veiligheidscafé”

zon says:

October 17, 2015 at 10:02 am

Zolang verzekeraars prijsafspraken maken, ook als veiligheid in geding is, zal er niets veranderen!
Beweging-persoonlijke allarmering werkte niet in verpleeghuis. IGZ op de hoogte al jaren. Nieuwste melding, ivm valpartijen wird door meldpunt afdegaan als melding, men achte niet nodig het door te sturen naar de IGZ.
Wie had kunnen denken dat onze vader zou vallen! Hierna zou overlijden.
Waarom maakt een verzekeraar prijsafspraak, men had wat aan de veiligheid moeten doen.
Men werkte zonder 4X24 uur lijfelijk een verpleegkundige in huis aanwezig. Management gaf bovengenoemde te kennen aan zowel ons als personeel.
De afhandeling, schouwarts, gemeentelijke schouwarts, politie en vijandige opstelling personeel naar ons zullen wij besparen. We werden bij vrijgave lichaam door personeel niet toegelaten onze vader zijn pak en enkele foto´s voor de uitvaart te halen. Onze vader en onze spullen op zijn kamer, onze kamer! Wij hebben zorg gedragen voor een waardig afscheid, waarbij na 4,5 jaar personeel en medewerkers van instantie ontbraken! Let wel na de val´met groot zichtbaar letsel is vader die nacht gewoon weer in bed gelegd. Mededeling, kleine wond hoofd verzorgd, blauwe plek bij oog, meneer weer in bed gelegd! Er is geen arts bij gehaald!

Wij hebben gevraagd om onderzoek,gezien de ernst van de verwondíngen.
Men werkte dit alles tegen. Vader was voor de val een vrolijke man, die nog zelfstandig at, gesprekken kon voeren en vol plezier zat. Na de val klaagde hij over veel pijn en sliep. Totdat hij zou overlijden!
Uiteindelijk kregen we na dagen tel afdeling, arts wilde vader insturen ziekenhuis op ons verzoek.
Vader was hiertoe niet meer in staat! Men had hem in rolstoel gezet ondanks zijn pijn, en de rolstoeltaxi gebeld, ik moest komen om met hem naar ziekenhuis te gaan. Ik heb geweigerd!!!
Later ontving ik tel met mededeling, als ik niet kwam waren alle kosten voor mij!!!! Hoe bespottelijk will men het maken! Die avond heeft men zonder ons te melden vader ingestuurd per ambulance, wij zagen onder onze ogen digitale dossier veranderen, hebben ziekenhuis gebeld en zijn ernaar toe gegaan.

Daar het gebeuren uitgelegd men kon niet reageren op onze kant van het verhaal!!!
Vader was niet meer echt aanspreekbaar, verschrikkelijk om hem zo te zien daar!
Alles is door ons vast gelegd, Foto, Video etc.
Dit kan en mag niet gebeuren wat ons is overkomen!!!!!

Eerder was ons al medische hulp gewéigerd in andere zaak, en zelfs medicatie overzicht geweigerd bij bezoek specialist die daardoor niet kon handelen bij onsteking!!!

Waarom heeft igz niet ingegrepen?????

Dit alles wat wij hebben meegemaakt is zo onmenselijk.
Vader was erg afgevallen, kreeg als hij Pasta kreeg waarvan hij niet hield, geen andere maaltijd zoals afgesproken Maar een bordje brinta. Patatdag, soepdag, en 2 Pasta dagen. 4 dagen brinta in de week.

Triest na 4,5 jaar wist men niet wie pa was, hij was toch boer? Nee vader was chemischanalist! Hij is jarenlang onderschat en afgeschreven! Wij zullen ons verhaal blijven doen.
Dit mag niet opnieuw gebeuren in Nederland