Dit kabinet is de kampioen van de vrije keuze. We mogen zelf kiezen door welke verzekeringsmaatschappij we naar welk ziekenhuis worden gestuurd. Onder verpleegkundigen is het aantal zzp-ers groeiende. De dokter mag nu zelf kiezen of hij zich bindt aan een Medisch Specialistisch Bedrijf of in dienst treedt bij een ziekenhuis, of, helemaal hip, een eigen zelfstandig behandelcentrum (ZBC) start. Leve de vrijheid!
Tenminste… als de professionals zich durven te conformeren aan commerciële organisatiemodellen zoals die in de rest van de wereld gebruikelijk zijn. Maar voordat dat dat het geval is, moet eerst nog even de politieke strijd over het maximum honorarium worden uitgevochten en er een oplossing voor de goodwill-erfenis gevonden worden. Daarna moeten dan ook nog even de bestuurlijke verantwoordelijkheden en bevoegdheden worden georganiseerd, waarbij aangewezen baasjes en knechten zich in hun nieuwe rol moeten schikken. Pas dan ontstaat er heel misschien iets wat lijkt op een maatschappelijk verantwoorde context, waarin de inhoudelijk specialist weet waar hij recht op heeft en de strijdbijlen begraven zijn. Dan kan iedereen zich weer concentreren op datgene waarvoor hij dit beroep gekozen heeft: patiëntenzorg.
Want nu gaat het in de vakbladen wel erg vaak over geld. Het is werkelijk verbazingwekkend hoe in de discussie over maatschappen, MSB of loondienst, de sector de vrijheid krijgt en haar kostbare tijd neemt om zich zorgen te maken over de fiscale en andere financiële elementen, terwijl het voor iedereen duidelijk is dat een simpele werkgever-werknemersrelatie veruit de beste garantie geeft voor veilige zorg.
En dan hoeft het slechts éénmaal per jaar over financiële compensatie voor geleverde inzet te gaan. In die situatie zijn alle aardse zaken duidelijk en hoeft men zich alleen nog maar druk te maken over de wijze waarop de organisatie (het ziekenhuis) de klant (de patiënt) kan garanderen dat het product (de patiëntenzorg) de hoogst mogelijke kwaliteit voor een redelijke prijs kan leveren. In dat model bepaalt de professional de kwaliteit en de directie de prijs.
Ieder daarvan afwijkend model veroorzaakt onduidelijke verhoudingen, strijdige doelstellingen en een woud aan procedures om weeffouten in het model te compenseren. En dat nog afgezien van het kwaliteitsverlies, de stress en frustratie bij de betrokkenen, inclusief de toezichthouder. Op termijn kan het tuchtrecht ook op de schop, want onveilig werken wordt dan net als in de echte wereld als overtreding of misdrijf beschouwd en door juristen beoordeeld.
[ref]Literatuur: Medisch Contact 8 januari 2015, pagina 36 – 39.[/ref]Kortom, zorgsector, leer van de lessen in ondernemersland. Doe alleen dat waar u goed in bent en doe dat veilig. Laat ondernemen maar over aan sectoren waar risico’s geen mensenlevens kosten.
